Moet u een tandverzekering overwegen?

Meer en meer mensen nemen een verzekering voor tandzorg. Bij sommige werkgevers maakt zo’n verzekering deel uit van het loonpakket. Maar tandverzekeringen zijn geen wondermiddel.

Een patiënt kreeg van zijn tandarts te horen dat er een ontsteking zat op een tand die hij eind jaren negentig had laten ontzenuwen. Hij had daar nog niets van gevoeld, maar het was volgens de tandarts slechts een kwestie van tijd vooraleer die ontsteking zou verergeren tot een abces. Hij kreeg er een omstandige beschrijving van de ergst denkbare scenario’s bij.

Er zat niets anders op dan een bezoek aan de endodontoloog, een tandarts die is gespecialiseerd in wortelkanaalbehandelingen. Vroeger deden tandartsen die behandelingen gewoon zelf, maar niet zo grondig als een endodontoloog, waardoor patiënten na maanden of jaren weer last konden krijgen van de ontzenuwde tand.

De endodontoloog gebruikt een microscoop en gespecialiseerde werktuigen om de laatste restjes zenuw uit een tand te halen. Hij doet dat in een vrijwel steriele omgeving, die doet denken aan een operatiezaal. Een endodontoloog is per definitie niet-geconventioneerd. Als de patiënt een afspraak bij de endodontoloog maakt, krijgt hij meteen de kostprijs te horen: het zal 750 euro kosten om de oude vulling uit de tand te halen, het binnenste van de tand te reinigen en te ontsmetten, en er een voorlopige vulling in te plaatsen. Daarvan zal de patiënt slechts 278,5 euro terugkrijgen van zijn ziekenfonds.

De patiënt maakte een afspraak met de endodontoloog. Voor de definitieve vulling moest hij opnieuw naar zijn tandarts. Maar de patiënt kreeg een e-mail van zijn tandarts, waarin die meldde dat de tand volgens de endodontoloog niet stevig genoeg meer was voor een gewone vulling. “Er moet een kroon op de tand”, schreef de tandarts. “Een kroon kost 650 euro en daarvan betaalt het ziekenfonds niets terug. Sommige aanvullende verzekeringen betalen wel een deel terug.”

De patiënt heeft geen aanvullende tandverzekering. Hij heeft wel een hospitalisatieverzekering, maar tandzorg is daar expliciet van uitgesloten. Omdat de patiënt in enkele weken 1121,5 euro heeft uitgegeven, vraagt hij zich af of hij voor zichzelf en zijn gezin toch niet beter zo’n verzekering zou afsluiten. Zijn tandarts heeft in het verleden nog enkele tanden ontzenuwd.

Ook die kunnen tot problemen leiden. En hij heeft al vaak genoeg gezien dat kinderen vallen en een of meer tanden verliezen. Enkele jaren geleden is een collega met de fiets gevallen, met een gebroken kaak en tientallen bezoeken aan de tandarts tot gevolg.

Aan de tand voelen

Volgens een simulatie op de website van de verzekeraar DKV moet een veertigjarige een premie van 123,82 euro per jaar, of 10,62 euro per maand, betalen voor een Smile-verzekering. Die geeft recht op een terugbetaling tegen 80 procent van de kosten, met een plafond van 300 euro in het eerste jaar, 700 euro in het tweede, 1200 euro in het derde en 1500 euro vanaf het vierde jaar.

Voor orthodontische en paradontologische behandelingen liggen de plafonds lager en is er een beperking die voor de hele looptijd geldt. De premie stijgt met de leeftijd. Hoe ouder de verzekerde is, hoe groter de kans dat hij de verzekeringsmaatschappij moet aanspreken. Vanaf de leeftijd van twintig jaar komt er om de vijf jaar iets bij de premie bij, tot 216,18 euro voor 65-plussers. Wie boven de zeventig is, kan geen tandzorgverzekering meer afsluiten bij DKV.

DKV heeft ook een verzekering Plan Tandzorg, met hogere plafonds voor de terugbetalingen. Voor een veertigjarige komt die verzekering op 227,96 euro per jaar. Die premie kan worden geïndexeerd, maar stijgt niet met de leeftijd, zoals het geval is bij de Smile-verzekering. Toen Test-Aankoop anderhalf jaar geleden het aanbod op de markt vergeleek, kwam de consumentenorganisatie tot de conclusie dat alleen die verzekering een degelijke dekking biedt. Test-Aankoop waarschuwt wel dat lang niet iedereen aanvaard wordt. De tandarts moet een medische vragenlijst invullen.

Een tandje bijsteken

Ook de ziekenfondsen bieden hun leden aanvullende dekkingen voor tandzorg aan. Dat kan via het gewone lidgeld, specifieke tandzorgverzekeringen of gemengde verzekeringen. Zo kunnen leden van de Christelijke Mutualiteiten (CM) 20 procent terugvragen, met een maximum van 180 euro per twee jaar, van behandelingen die geen recht geven op een terugbetaling via de gewone ziekteverzekering. Leden van sommige Socialistische Mutualiteiten kunnen 15 procent terugvorderen, met een maximum van 200 euro per jaar.

Er is doorgaans geen leeftijdsbeperking voor die extra verzekeringen. Er hoeft ook geen medische vragenlijst te worden ingevuld. Iedereen is welkom. Wel is er vaak een wachttijd van een halfjaar of een jaar. De Socialistische Mutualiteiten lanceerden in oktober 2015 de tandverzekering Dentaplan. Eind vorig jaar hadden 73.500 leden zo’n verzekering afgesloten.

Bij de CM hebben al meer dan 153.000 leden een Mediko Plan, tegenover ongeveer 46.000 drie jaar geleden. Het Mediko Plan keert niet enkel een vergoeding uit voor tandzorg, maar ook bijvoorbeeld voor oogbehandelingen en hoorapparaten. Het is niet ver zoeken naar de reden waarom al die verzekeringen in de lift zitten.

Volgens de CM waren in 2016 ongeveer 8500 tandartsen actief in België, van wie slechts 34 procent volledig geconventioneerd was. In Vlaanderen was dat zelfs nog minder, met slechts 25,5 procent geconventioneerde tandartsen. Nog eens 23 procent was gedeeltelijk geconventioneerd. Dat percentage staat voor de tandartsen die bijvoorbeeld op zaterdag of ‘s avonds andere dan de officieel afgesproken tarieven aanrekenen.

Vorig jaar werd een nieuw akkoord over de tarieven afgesloten voor twee jaar. De tandartsen konden tot en met 14 juni online hun weigering of hun gedeeltelijke toetreding registreren. De Nationale commissie tandheelkundigen-ziekenfondsen telde 38,6 procent weigeringen. Dat is dus minder dan 42,6 procent niet-geconventioneerde tandartsen in 2016. Maar zelfs bij geconventioneerde tandartsen kan de rekening hoog oplopen.

Zonder tandzorg

“De denkwijze over tandzorg is geëvolueerd. In plaats van die te beschouwen als een soort luxegeneeskunde wordt nu breed erkend dat een goede tandhygiëne preventief belangrijk is door de correlatie met andere aandoeningen en het risico dat een slechte tandhygiëne inhoudt voor bepaalde doelgroepen, zoals zwangere vrouwen”, stelt de CM.

“Omdat de budgetten van het Riziv te weinig zijn aangepast, zien we bij tandartsen meer en meer deconventie. Dat brengt de betaalbaarheid van de tandzorg in het gedrang. Specifiek voor de tandzorg – in tegenstelling tot andere sectoren van de gezondheidszorg – is dat een groot deel van de kosten niet binnen de verplichte ziekteverzekering valt.” De ziekenfondsen pleiten ervoor meer middelen uit te trekken voor de terugbetaling van tandzorg in de verplichte ziekteverzekering.

“De patiëntenfactuur voor tandzorg ligt vaak zeer hoog”, klinkt het bij de Socialistische Mutualiteiten. “Voor een tandimplantaat betaalt een Vlaming gemiddeld 1292 euro uit eigen zak en voor een kroon 438 euro. Kronen, bruggen, implantaten en orthodontie worden niet of weinig door de ziekteverzekering terugbetaald.”

“Uitneembare prothesen – in de volksmond beter bekend als een vals gebit – worden beter terugbetaald, maar kunnen bezwaarlijk worden gezien als de beste oplossing in alle omstandigheden. Een vals gebit kost gemiddeld 567 euro, de ziekteverzekering betaalt daarvan 295 euro terug. Innovatieve tandzorg is niet of heel beperkt opgenomen in de verplichte ziekteverzekering. Bepaalde nieuwe technieken zijn zeer duur en worden niet terugbetaald. Daarom sluiten mensen een tandverzekering af.”

In het informatiedocument van het CM-Mediko Plan staat dat enkel kosten worden terugbetaald “waarvoor recht is op een tegemoetkoming vanwege de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, tenzij uitdrukkelijk anders wordt vermeld”. De terugbetaling van 75 procent van het remgeld met een maximum van 1500 euro per jaar moet bovendien in stukjes worden verdeeld, zoals 100 euro per jaar voor een bril, lenzen en andere oogzorg, en 500 euro voor implantaten, kroon- en brugwerk.

Bij het DentaPlan klinkt de informatie op de website op het eerste gezicht meer allesomvattend: “Onze tandverzekering betaalt jouw tandzorg terug. Ook de dure tandzorg, waarvoor je niet kan rekenen op een terugbetaling van de ziekteverzekering.” Vanaf het derde jaar biedt die dekking een maximale terugbetaling van 1246,91 euro. Van blokjes en een beugel kunt u 60 procent terugkrijgen, van tandprothesen en implantaten 80 procent.

Kleine lettertjes

U kunt enkel bij uw eigen ziekenfonds een extra verzekering afsluiten of bij de private verzekeraar DKV. Als u denkt dat er nog veel kosten zijn aan uw gebit, is het misschien een goed idee met uw tandarts de voordelen van een extra verzekering te bespreken. Die verzekeringen kunnen helpen de tandzorg betaalbaarder te maken, maar ze betalen dus lang niet alles terug.

Het komt erop aan de kleine lettertjes te lezen en uw situatie tijdig in te schatten. Want bestaande problemen bijvoorbeeld worden vaak niet meer gedekt en elke verzekering legt zijn eigen accenten of legt beperkingen op. Tandverzekeringen zijn dus zeker geen wondermiddel.